اخوانى واخواتى السلام عليكم
بحاول اختصر مشكلتى وبحاول اشرحها وان شاء الله الاقي عندكم المشوره
انا زوجه لرجل فى بدايه الخمسينات
من فتره ابتديت احس بقلة رغبته فى ---------
اقنعت نفسي بان هذا شي طبيعي مع العمر ----وان هذا ليس اهم شي فى الحياه
وان طالما ان فيه تفاهم واستقرار هذي الامور مش مهمه
وكنت حتى لما هو يفتح معي الموضوع اقول له نفس الكلام
يعنى ماحاولت ابدا ابين له تضايقي لانى اعرف ان هذي الامور مهي فى يده وان ماله ذنب
حتى انى لا ابالغ فى التزين خوفا من احراجه
بس الى صار ان حياتى معه باهته وصرت احس انه عمى او خالى وليس زوجي
لانى اكتشفت انى فقدت اشياء كثيره مش بس ---------
افتقدت الكلام الحلو والرومنسيه والحنان يعنى بالعربي موت وخراب ديار زي مايقولون
طيب امنت بالله فيه اشياء ماهي فى يده بس صار حتى الى فى يده مايسويه
طيب وشلون ارجع الاحساس بانى زوجه على الاقل بالتعامل -----علاقتى ببناتى واولادي صارت اقوى من علاقتى فيه
حاولت اعوض هذا الجانب بالعلاقات الاجتماعيه والاسواق بس فتره وارجع فى التفكير فى نفس الموضوع
ابي مشورتكم وشلون ارجع لحياتى رونقها وحيويتها على الاقل اذا فيه شي انا اقدر اسويه
دلونى
احب اوضح انه انسان مستقيم ولا فيه احتمال يكون عنده شي خارج بيته ابدا
والشي الثاني انى اصغر منه وشكلى اقل من عمري حبيت اوضح هذي النقطتين يمكن تساعد من يساعدنى فى حل
وجزاكم الله كل خير