انا شخصيا عمرى اتنين وستين سنه .. والحمد لله الله اكبر لا عندى ضغط ولا سكر ولا اى امراض
هناك اتنين من سوريا موافقين على . واحده سبعه وتلاتين وواحده بنت وسنها سته وخمسين ..
المهم انتى ايه غرضك من الجواز .. ده اللى يحدد القبول من الرفض ..
كمان انتى حاتبقى من ضمن القطيع ولا الاولى والاخيره ..
كل انسان وله ظروفه مانقدرش نقول اه او لا ..
يعنى لو انتى بنت عشرين وحبيتى استاذك ابن الستين حاتحاربى الدنيا عشانه ..
ولو جالك واحد ابن ستين يطلبك لما تطربق الدنيا مش حاتوافقى ..
انتى بس اتاكدى من حالته وظروفه وشوفى يتناسب مع ظروفك ام لا وماتشغليش بالك بفارق السن ..

بصراحه حبقى مستاء جدا لو ده حصل ..
لان الموضوع مش من يوم وليله ..
اكيد ححاول اقنعها بشتى الطرق وابين لها مساوئ هذا الجواز ولكن لا اتمنى ان اوضع فى هذا الموقف لانى ممكن ارضخ فى النهايه ..
بس خدى بالك بنتى عندها اتنين وعشرين مش اربعه وتلاتين ..
ويارب يرزقها اللى يقدرها ويسترها ..

محدش فينا قالها اه قاطعه او لا قاطعه ..
طبعا فارق السن يفضل يكون متقارب انما هناك حالات ترضى بهذا الوضع ..
ماذا بيدنا ان نفعل ..
انما كمبدا كل واحد حر فى نفسه ..
يمكن ام اربعه وتلاتين مطلقه او ارمله او لاتنجب او محتاجه اللى يصرف عليها ولقت الشخص ده ماسك نفسه ..
ماعندى فى الشغل نسوان فى الاربعين مهكعين وعايزين استماره سته ..
بنت خالتى اتنين واربعين وشالت الرحم وعندها الكبد وحالتها حال ..
مش بالسن متفائله .. مش بالسن